Za fizikalnu medicinu i rehabilitaciju postoji divna izreka: DRUGA ŠANSA ŽIVOTA!

Nema nijedne grane medicine, gde fizikalna terapija i kineziterapija nisu sastavni deo lečenja!

Fizikalna terapija predstavlja aplikaciju (primenu) raznih oblika fizičke energije (svetlosne, toplotne, električne, magnetne, mehaničke…) u cilju prevencije, lečenja i funkcionalnog osposobljavanja obolelih i povređenih (medicinska rehabilitacija).

Naziv fizikalna terapija potiče od grčke reči “fysis”, što u prevodu znači “prirodna”, tj.primena prirodnih faktora u svrhe lečenja.
Još su stari Asirci, Egipćani, Grci i Rimljani koristili Sunčevu svetlosnu energiju u svrhe lečenja. Takođe, u grčkoj i rimskoj istoriji nalaze se prvi zapisi o elektro- terapiji, primeni životinjskog elektriciteta u terapijske svrhe ( Aristotel, Skribonie, Dioskurid ). I stari Kinezi su koristili prirodne agense u svrhe lečenja, posebno toplotu, pokret, ubod…

Zato možemo reći da je fizikalna terapija jedna od najstarijih metoda lečenja u istoriji medicine.

Termin “rehabilitacija” potiče od latinske reči “rehabilitatio” koja znači ponovo uspostavljanje ranijeg, predjašnjeg stanja.

Medicinska rehabilitacija podrazumeva sve postupke i aktivnosti kojima je cilj da smanje posledice oboljenja ili povredjivanja i razviju preostale fizičke i psihičke sposobnosti.

Pregled lekara, specijaliste fizikalne medicine i rehabilitacije obuhvata opšti pregled i specijalni deo pregleda.
U opštem delu pregleda uzimaju se sledeći podaci od pacijenta, tzv. Anamneza:

– lični podaci,
– glavne tegobe,
– sadašnja bolest,
– ranije bolesti,
– porodična anamneza
– psihosocijalna anamneza

Specijalni pregled podrazumeva procenu funkcionalnog stanja pacijenta, tzv. Status functionalis, kada lekar procenjuje:

– posturu (stav, držanje tela)
– hod
– aktivnu i pasivnu pokretljivost kičme i svih zglobova
– tonus, trofiku i snagu mišića po MMT (manuelnom mišićnom testu)
– refleksnu aktivnost
– senzibilitet
– antropometrijske mere (mere se obim i dužina ekstremiteta)
– stanje periferne cirkulacije
– test aktivnosti dnevnog života (ADŽ test)

Uz klinički pregled, ukoliko je potrebno sprovode se dodatna dijagnostička ispitivanja, kao što su:

– laboratorijska ispitivanja (pregled krvi i urina)
– RTG
– CT (kompjuterizovana tomografija) tj. skener
– MR (magnetna rezonanca)
– EDg (elektromioneurografija – EMNG gornjih i donjih ekstremiteta)
– ultrazvuk mekih tkiva i zglobova
– Doppler krvnih sudova vrata, gornjih i donjih ekstremiteta

Kada je neophodno, dijagnoza se postavlja timski, konsultacijom doktora drugih specijalnosti: neurologa, neurohirurga, ortopeda, reumatologa, vaskularnog hirurga.

Nakon postavljene dijagnoze pravi se individualni terapijski plan, optimalan za svakog pacijenta koji podrazumeva primenu medikamenata, fizikalne terapije i kineziterapije.